prologue.

Zielona trawa, kolorowe kwiaty, bezchmurne niebo i świergot ptaków. Tak to mnie zdecydowanie uspokaja. Jak codziennie szłam przez ulubiony londyński Hyde Park. Mijały mnie goniące się dzieci. Wyjęłam mój aparat, który zawsze mam przy sobie. Zaczęłam robić im zdjęcia. Nagle na ławce dostrzegłam dziewczynkę z blond włosami i malutkim pieskiem. Przypominała mnie z dzieciństwa. Słodko śmiała się do pieska i bawiła się z nim.
Podeszłam i spytałam czy mogę zrobić jej kilka zdjęć. Chętnie się zgodziła. Miałam mnóstwo zdjęć z dzisiejszego spaceru. Widząc szczęśliwe i zakochane pary zrobiło mi się dziwnie smutno. Byłam sama, nie miałam jeszcze chłopaka.
Zawsze wierzyłam, że kocha się raz. Czekałam na tego jedynego, dla którego będę mogła rzucić wszystko, by z nim być. Nie to co Camille. Miała już kilku chłopaków, ale każdego w końcu zostawiła. Aktualnie jest sama prze dwa tygodnie, co jest bardzo dziwne.
Przypomniał mi się mój pierwszy dzień w Wielkiej Brytanii. Przeprowadziłam się z rodzicami. Nie znałam nikogo i byłam praktycznie sama. Rodzice zajęli się pracą i organizowaniem domu, a ja ?
Ja siedziałam w domu, sporadycznie wyszłam do parku. Moje życie było monotonne. Aż do pewnego momentu. Spotkałam wtedy Camille. Moje życie się odmieniło. Poczułam się w pewnym sensie ważna. Od tej pory jesteśmy prawie nierozłączne. Najlepsze przyjaciółki, siostry. Wszystko się zmieni, już niedługo. Jedno wydarzenie, dwie godziny. Zmiana na całe życie. 

O to mamy prolog. Napisany przez Martynę. Od siebie dodałam dosłownie dwa zdania.

Jak Wam się podoba? Co będzie dalej? Macie jakieś propozycje a może jakieś domysły?

Czekamy na waszą opinie, która jest dla nas ważna.